κινούμαι δηλαδή ζω με πλάτη πάνω στην πλάτη, γλιστράω στην τσέπη στο τσεπάκι στο κωλοτσεπάκι προσπαθώ να μεταφερθώ κάνοντας τρύπα ριφιφί τρύπα με σκοπό να φτάσω στο μπροστινό, ενώ ανοίγω τη δεύτερη χάνω ισορροπία πέφτω στο κενό, όου χτυπώ τοίχωμα ύφασμα μπούτι τώρα τοίχωμα ύφασμα γόνατο σε λίγο γάμπα γάμπα τέλος πέλμα τι πέλμα; κάλτσα κάλτσα λευκή με ρακέτα στο πλάι είναι εκεί, επιχειρεί να με αποκρούσει, απόκρουση ναι απόκρουση ουόω είναι επιτυχημένη με στέλνει σαν αστραπή προς τα πίσω δηλαδή προς τα πάνω, φτάνω χαμηλά στο φερμουάρ και μαγκώνω σαν τρίχα σαν δέρμα, κάπως ξεμαγκώνω χωρίς απώλειες, προσπαθώ να ανέβω σιγά σιγά πάνω ώστε να το κατεβάσω και να βγω αλλά είναι αρκετά δύσκολο απο μέσα, δεν το'χω ξανακάνει ρε, ντάξει κάπως τα καταφέρνω βγάζω λίγο λίγο μάγουλο έξω κοιτάζω με το μάτι και την άκρη του προς τα κάτω, παρατηρώ ότι είναι αρκετά ψηλά για να πηδήξω και σίγουρα αν το κάνω θα σπάσω σε πολλά ίσα και άνισα μέρη οπότε αποφασίζω αμέσως να κατεθυνθώ εσωτερικά προς πάνω προς τη ζώνη λωρίδα λουρίδα, αν όντως υπάρχει, για να καταλήξω εύκολα απο εκεί στον αφαλό που είναι μια όαση από χνούδι και να αράξω, μ μάλιστα μάλιστα συμβαίνει πιο εύκολα αλλά και πιο ιδρωμένα απ' ό, τι το περίμενα, έτσι λοιπόν δύο λεπτά και τρία άλματα από εκείνη τη στιγμή βρίσκομαι στον αφαλό, η κοιλιά φουσκώνει ξεφουσκώνει με νανουρίζει σαν σε κούνια σαν σε ρυθμική φωλέα φωλιά, σκέφτομαι να κάτσω εκεί μέχρι να τελειώσω από μπαταρία, ανάβω λίγο βλέπω στο συνθετικό ύφασμα απέναντι να αντιφεγγίζει 19%, σβήνω και αναρωτιέμαι τι να κάνω μιας και έχω λίγο χρόνο ακόμα, χμ μάλλον θα αφεθώ ναι μάλλον θα χαλαρώσω άλλωστε ό, τι κάνω πρέπει να το κάνω σχεδόν αθόρυβα για να μην ενοχλήσω το σώμα και έχουμε καμιά φάση, ξαφνικά, πριν προλάβω να ολοκληρώσω το συλλογισμό βλέπω δυο δάχτυλα δηλαδή ένα δείκτη και ένα μέσο να προσπαθούν να μπουν χωρις να τεντώσουν υπερβολικά μια σχισμή μπροστά μου, τελικά κάπως την τσιτώνουν και βλέπω απεναντι έξω στον αέρα ένα κουμπί να σπάει να χάνεται στος φως κι το συγκεκριμένο μέρος του υφάσματος να χάνει την αρχική του γραμμή, ο δείκτης δαιμονίζεται απ΄το περιστατικό οπότε τώρα μπαίνει κάπως αποφασιστικά στο εσωτερικό, κατευθύνεται προς το σημείο που βρίσκομαι, ακούω έναν ήχο και με λιώνει
