η μισή κουρτίνα ανεμίζει απέξω γιατί πιάστηκε στην πόρτα που απότομα έκλεισε όταν σχηματίστηκε ρεύμα, λοιπόν ναι οκ σηκώνομαι να την επαναφέρω, το κάνω και κοιτάζω έξω απ΄το τζάμι, βλέπω μπαλκόνια, βλέπω μπαλκόνια (βλέπεις θάλασσα, αλλά μάλλον βλέπεις μπαλκόνια και συ τώρα ξέρω γω ναι μπορεί οκ), παρατηρώ, στο ακριβώς απέναντι, σημαιάκι δηλαδή σημαία σημαιάρα απλωμένη στο κάγκελο, ενοικιαστής ή ιδιοκτήτης στέκεται και καπνίζει από πάνω της και πάνω της, ο καπνός που φυσάει πριν διαλυθεί σχηματίζει το σύνθημα κάτσε καλά κάτσε καλά γεράσαμε και κείνος δείχνει να σκέφτεται τη μέρα ως αργία, την αργία ως γιορτή, τη γιορτή ως ζωή, τη ζωή ως εργασία, την εργασία ως δουλειά, τη δουλειά ως ευχή, την ευχή ως σημαία, όταν σταματάει να δείχνει σταματάει να σκέφτεται, τώρα αρχίζει να σκέφτεται, ναι οκ σταματάει να υπάρχει σταματάει να ξαναϋπάρχει, ω όου ξαναϋπάρχει, σουφρώνει τα χείλη, σβήνει το τσιγάρο στο πάνω μέρος της σημαίας, η τρυπούλα είναι τρύπα ναι είναι αρκετά μεγάλη, χωράει τον αγκώνα του, λοιπόν τον τοποθετεί μέσα, παγώνει κάπως στην επαφή με το αλουμίνιο αλλά παραμένει, το συνηθίζει και παραμένει, ανάβει άλλο τσιγάρο για να το ξανασβήσει με τον ίδιο τρόπο και μετά άλλο και άλλο μέχρι να τελειώσουν τα τσιγάρα να τελειώσουν οι αγκώνες, να τελείωσουν οι λωρίδες, να τελειώσουν οι ευχές
28OKT2016
