το πάρα πολύ πρωί ξυπνήσαμε δηλαδή ξύπνησα στο όλα ήταν καλύτερα πριν όλα είναι καλύτερα τώρα σαν πριν σαν τώρα και οδηγήθηκα κατευθείαν με μισό μάτι, ολόκληρο αντίχειρα και μισολόκληρο δείκτη στην εφαρμογή που μου ανοίγει καλύτερα το μάτι το ματάκι τα ματάκια και αποτελεί τον πρώτο προορισμό της μέρας, τον τελευταίο της νύχτας, καταγράφει το πέρασμά τους ενώ κατά τη διάρκειά τους δεν καταγράφει ότι οι φορές που ξεφύσησα ήταν περισσότερες από αυτές που μίλησα σήμερα χτες ή αύριο, λοιπόν λέω δεν πειράζει τι σε νοιάζει δεν σε νοιάζει με πειράζει δεν πειράζεi, σηκώνομαι πάω στην τουαλέτα, τοποθετούμαι δεν τοποθετούμαι τοποθετούμαι, κατουράω τις επαφές μου, κατουράω τις επαφές σου, κατουράω τις επαφές που είχαμε ή τυχαία τυχερά άτυχα θα έχουμε, κατουριέμαι από φόβο γέλια ή νεύρα ή απλά ρε γιατί γιατί να σκέφτομαι τέτοια πράχματα οπότε ναι τελειώνοντας τώρα τι; α ναι να πλυθώ, πλένομαι, άλλο; α να βγω για κουλούρι ναι ας βγω για κουλούρι εντάξει ναι μμ ντάξει η αλήθεια είναι πως και οι δυο κοντινοί κοντινότατοί μου φούρνοι έχουν φουλ καλό κουλούρι αλλά στον έναν ο αυτόματος ποιητής πωλητής μοιάζει να εννοεί την -όχι ουχί ρίμα- καλημέρα που λέει οπότε κατευθύνομαι σε αυτό, λίγο πριν φτάσω ευχούλης παρέα με ζουζούνι ευχούλη μού φράζουν το δρόμο, με τραμπουκίζουν, μου λένε μαρμελάδα ψηλέ τέλειωνε πέσε τη συνταγή τα λεφτά ή τα σπόρια σου, λέω μέλι μάγκα δεν έχω τίποτα τσιφ τσίκι, ενοχλούνται και αναβοσβήνουν ταυτόχρονα, με τη μία βγάζουν φωτοσουγιά και απειλούν, λέω έλα οκ κάτσε, βγάζω απ΄τα χέρια μου ό,τι είχα και τους το δίνω, δεν τους αρκεί, συνεχίζουν να απειλούν, το ζουζούνι βαριέται μετά από λίγο και λέει άστον μωρέ μωρέ γάμα τον, ο άλλος λέει κοφτά όχι, το ζουζούνι μού απευθύνεται μου γνέφει τρέξε τρέξε ,τσιμπάω τρέχω, ο ευχούλης με αφήνει λίγο να απομακρυνθώ στη συνέχεια ετοιμάζει άλμα μερικών μέτρων το επιχειρεί ναι το κάνει με φτάνει και χωρίς να χάσει άλλο χρόνο ή χρώμα με καρφώνει πίσω στην πλάτη με τον φωτοσουγιά που για την περίσταση τον μετατρέπει σε άι όου συσκευή, τραβάει ρουφάει όλες τις εφαρμογές που είχα διαθέσιμες όλες τις επαφές που είχα αδιάθετες, μου φτύνει λίγο σουσάμι απ΄τα κουλουράκια που θα 'παιρνα, λέει να μάθεις άλλη φορά να τρέχεις παλιοπίκλα ξάπλωσε τώρα να σε πιει το έδαφος του dj ypedafos και φεύγει, λοιπόν κάνω λίγη ώρα τον ψόφιο, λίγη ώρα τον πιο ψόφιο και μετά από λίγο νιώθω ψόφιος αλλά πρέπει να σηκωθώ και σιγά σιγά ανασηκώνομαι σηκώνομαι, όμως όου ωχ κάτι αισθάνομαι κάτι πω ρε κάτι πίσω, βάζω το χέρι μου ω μαλάκα μαλάκα σχισμή πληγή με κάρφωσε με τρύπησε με ρούφηξε μου ρούφηξε, ω κοίτα ωω μαλά ω μαλάακα κάτι ρέει ω ιι ω τα δάχτυλα μου γέμισαν αστρόσκονη κορμί της, πω τι κάνω τώρα, ταξί βγαίνει εκείνη τη στιγμή ολοκίτρινο ολόχνουδο από κορμό κουφάλα δέντρου που δεν ξέρω πως βρέθηκε στην περιοχή (και το ταξί και το δέντρο και η περιοχή δηλαδή), οδηγάει άτομο που μάλλον δεν είναι αλλά μοιάζει με πρόσωπο με με το οποίο συνδέομαι με με με σχέση αμοιβαίας αγάπης αφοσίωσης κατανόησης χωρίς να υπάρχει συγγένεια ή ερωτικό ενδιαφέρον, ναι μοιάζει πολύ μοιάζει και σιγοψιθυρίζει εκείνο αυτό το τραγούδι που έλεγε λέει: μείνε κοντά μου μια βραδιά, κάνω ρουθούνι νόημα το σταματάω, λέω έι να σου πω έι άκου με, ρε έχω χτυπηθεί βοήθησε με συ σέε σε παρακαλώ, γυρίζει το κεφάλι με κοιτάζει λέει: σόρυ, ό,τι κάνω ό,τι γράφω ό,τι λέω παρεξηγείται οπότε δεν θα μπορέσω και εξαφανίζεται σε φλάση ή φάση τσαφ επιβεβαιώνοντας τον τίτλο και το μοιάζει, σκέφτομαι οκ γάμα το άτομο γάμα και το πρόσωπο, κάτι κάτι πρέπει να κάνω, συνειδητοποιώ ότι ναι ρεε έχω έξτρα παλαμάκια γι'αυτό το μήνα οπότε αμέσως χρησιμοποιώ δυο (ένα συν ένα) για να επουλωθεί η πληγή, κι έτσι γίνεται οκ επουλώνεται όμορφα σύντομα ωραία, ωραία και γαμώ τώρα δεν είμαι αλλά νιώθω καλύτερα ή προς καλύτερα οπότε ας γυρίσω σπίτι ε και γύρισα γυρίζω
